HTGR

Czy żelbetonowa obudowa bezpieczeństwa reaktora naprawdę wytrzyma uderzenie samolotu?

Wytrzymałość ścian betonowych w zderzeniach z różnymi obiektami i pojazdami testowano wielokrotnie w USA. W roku 1988 amerykański instytut naukowo-badawczy Sandia National Laboratories przeprowadził próbę [33] zderzenia samolotu myśliwsko-szturmowego F4 Phantom (o masie ok. 27 t i z silnikami umocowanymi przy kadłubie), przy prędkości ok. 774 km/h (215 m/s) z betonową ścianą o grubości 3,66 m i masie ok. 700 t. Samolot z pełnymi zbiornikami paliwa rozbił się o tę płytę, penetrując ją na głębokość zaledwie paru cm, najgłębsze otwory wybiły silniki lecz też jedynie na głębokość 6 cm. Analizy tej próby wykazały, że aż 96% energii kinetycznej zostało zużyte na destrukcję samolotu i niewielką penetrację betonu, zaś 4% zostało przekazane płycie betonowej [3, 4] (patrz: poniższe zdjęcia [33]).

Próba zderzenia samolotu myśliwsko-szturmowego F4 Phantom z betonową ścianą. Źródło: Sandia National Laboratories (USA) [33]

Należy też mieć na uwadze, że samolot myśliwsko-szturmowy ma o wiele bardziej zwartą i mocniejszą konstrukcję od samolotów pasażerskich. Stąd przy zderzeniu samolotu pasażerskiego z potężną konstrukcją betonową jeszcze mniejsza frakcja energii kinetycznej zostanie zużyta na odkształcenie tej konstrukcji, a większa pójdzie na destrukcję samolotu. 

Pełny film z testu można obejrzeć również na stronie Sandia National Laboratories: http://www.sandia.gov/videos2005/F4-crash.asx

Źródła: 

3. Douglas M. Chapin et al: Nuclear Power Plants and Their Fuel as Terrorist Targets. Science, Vol. 297. 20 September 2002. http://www.sciencemag.org

4. Safety of Nuclear Power Reactors. Nuclear Issues Briefing Paper 14. Australian Uranium Association – Uranium Information Centre. September 2007

33. Footage of 1988 rocked-sled test. Sandia National Laboratories. http://www.sandia.gov